Χαρμόσυνο το γεγονός της επανέκδοσης της εφημεριδούλας του Συλλόγου μας “Η φωνή της Χόμορης”. Το σταμάτημα της έκδοσης και της κυκλοφορίας της για κάμποσο χρονικό διάστημα δημιούργησε ένα μεγάλο κενό στην επικοινωνία και πληροφοριοδότηση όλων των μελών και συνδρομητών του Συλλόγου μας. Η διακοπή αυτή όμως έγινε περισσότερο αισθητή σε εμάς τους Χομορίτες που ζούμε για πολλά χρόνια τώρα στην ξενιτειά.

Για εμάς τους ξενιτεμένους Χομορίτες που ζούμε συνεχώς με την οδυσσειακή νοσταλγία του γυρισμού “και καπνόν αποθρώσκοντα νοήσαι ης γαίης θανέειν ιμείρεται Οδύσσεια. A.58”, δηλ. “και κείνος λαχταρώντας και μονάχα καπνό απ’ τον τόπο του να ιδεί ν’ ανηφορίζει, ανέλπιδος ποθεί τον θάνατο”.

Το καθετί που γράφεται και σχετίζεται με τον τόπο της γεννήσεώς μας λαβαίνει μια ιδιαίτερη αισθητική και συναισθηματική διάσταση, όσο απλό και τετριμμένο να φαίνεται αυτό.